Page 105 - Ege Life Dergisi 136. Sayı Nisan 2019

Babam, Topraksu Başmühendisiydi, kendini çiftçiye adamış
bir ziraatçıydı. Onu izlediğim ve dinlediğimde bana her zaman,
“ülke için hizmet vermenin önemi”nden bahseder ve bunu da söz-
le değil, tarlanın içinde, su kanallarının başında köylü ile birlikte
gösterirdi. İlk öğretmenim bu nedenle “babam” oldu. Ülke sevda-
lısı olmayı ondan öğrendim. İnançlı olmayı, Tanrı sevgisini, şük-
retmeyi yine ondan öğrendim. Onu oruç tutarken, traktör sürer-
ken hatırlıyorum. Bir köy evinde, köylüler ile bağdaş kurup, aynı
tabaktan yemek yerken, insanlar arasında ayrım yapılmaması ge-
rektiğini bu sofrada tanık oldum.

kendisini erken yaşta keşfetmesini sağlatabilmek. Ben, hayatımda
bütün bu özelliklerimi iyi değerlendiren ve mutlu olmayı başaran
biri olarak, her günün beni bekleyen güzelliklerine bu nedenle
kollarımı kolaylıkla açabiliyorum.

Annem, “aile”nin önemini anlattı bana, bir yandan okumam
ve sonra çalışmam için motive ederken, diğer yandan “iyi bir an-
ne” nasıl olunur bunları gösterdi farkında olmadan… Her okul-
dan dönüşümde, güler yüzle karşıladı, her yemeğe oturduğumda
ailenin dirlik ve birliğini vurguladı. Babam ile aynı renk kıyafetler
giyerlerdi. Bu görüntüyü şimdi hiçbir evli çiftte çok sık rastlaya-
mıyorum. Hele ki, bundan en aşağı 45-50 yıl önce, küçük bir şe-
hirde bunu yapanlar çok daha azdı.

Beni ben yapan beş temel özelliğimden birincisi, dünyaya geldi-
ğim “ailem” yani annem, babam, kardeşim ve doğduğum şehir yani
Muğla. Yaşamımızın ilk günleri ailemiz ile geçiyor. Anne ve baba-
mızdan o kadar çok güzel öğretiler alıyoruz ki, bunları yaşamımız
boyunca şu ya da bu şekilde değerlendiriyoruz. Ayrıca doğduğumuz
şehrin özelliklerini de kişilik özelliklerimiz arasına katabiliyoruz.
Küçük bir şehirde doğmanın, pek çok kişi için bazı eksiklikler ya-
rattığına dair konuşmalar duyarız. Bizim şehirde, bizim köyde ya da
kasabada yoktu ki, daha iyi eğitim alabilelim… Ya da sosyal etkinlik-
lere katılamadım; çünkü bizim şehirde bunlar yoktu gibi sözler. Ama
ben tam aksine, küçük bir şehirde “özgür olmayı, tanınmayı, değerli
olmayı” öğrendim. Düşünebiliyor musunuz; bir sabah evden çıkıyor-
sunuz, sokakta herkes seni tanıyor. Bu olağanüstü bir sevgi gösterge-
si. Bu nedenle “sevgi” denilen tılsımlı kelimeyi, ben çok küçükken
şehir sokaklarından gezerken öğrendim diyebilirim.

NİSAN 2019 Ege Life 103