Page 81 - Ege Life Dergisi 136. Sayı Nisan 2019

çirmek için yanıma geliyor. Bizim ailenin meslek aşkı 100 seneyi
geçiyor. Babamı 5 yaşında o zamanların ünlü ustalarının yanında
çırak olarak vermişler; o da o şekilde bu zamanlara kadar gelmiş.
Bu işi sevginizi katarak yapmanız gerekiyor. Babam o zamanlarda
bütün İzmir’in okullarına mandolin yapıp satarmış. Şimdilerde
yaşlandığı için imalat işlerine son verdi. Başka yerde imalat ye-
rimiz var, orada ustalarımız bağlama yapıyor. Allah erkek evlat
nasip etmedi o yüzden bu meslek benimle bitecek gibi görünüyor.
Kızımı bu mesleği yapması için teşvik ettim; ancak yapamayaca-
ğını söyledi. Zaten pek kadınlara göre bir meslek de değil. Belki
torunlar olursa onlardan isteyen olduğu zaman bu meslek devam
edebilir. Olmazsa kaybolup gidecek gibi görünüyor.

talar da var; ancak çoğu ya vefat etti ya da emekliye ayrıldı. Bi-
ze bağlama yapan hâlâ eski ustalar var ve farklarını hemen belli
ediyorlar. Müzik aleti çalmak ne kadar sanatsa, onu yapmak da
bir sanattır bence. Çünkü gönülden yaptığınız bir iş söz konusu.
Ortaya bir eser çıkarıyorsunuz. Eski ustaların yaptığı müzik alet-
leri çok pahalı diye insanlar yakınıyor. Aslında az bile. Adam bağ-
lamaya resmen can veriyor. Öyle bir ahenk içerisinde yapıyor ki
başka dünyadanmış gibi sesler çıkartıyor, büyülüyor insanı.

“GENÇLER TÜRKÜ DİNLEMELİ”

Müzik aleti yapmanın bir sanat olduğunu söylediniz. Peki
şimdilerde sizce gençler türkülere gereken değeri veriyor mu?

Bunun için önce toplum yapısına ve ilişkilere bakmak lazım.
Teknoloji iyice yaygınlaştıktan sonra insanlar selamı sabahı kes-
miş durumda. Herkes hemen bir şeyleri tüketeyim derdinde. Mü-
zik zevkleri de bunlarla birlikte farklı hâller almış. Bizim değerle-
rimiz olan türküler, şarkılar yerine rap’ler, pop’lar tercih ediliyor.
Tarkan çıkıp dans ediyor kız burada deli oluyor onun için. Sonra
Eski zamanlardaki müzik aleti yapımı ile şimdikilerin ara- yetişemediğinden ve değerlerinden uzak kaldığından çocuk da
sında ne gibi farklar var? mutsuz yetişiyor. Gençler muhabbet yerine “hey yo” diyerek rap
yapıyor. Halbuki muhabbet etseler kendi değerlerini de görecek-
Eskiden gerçekten buna usta eli değmiş derdiniz. O zaman- ler. Özentilik de almış başını gitmiş. Bir kere şimdiki şarkılarda
larda ustalar yaptıkları icraatlarının içerisine duygularına katar- rap’lerde yaşanmışlık yok. Bizim türkülerimizin ise hep bir hikâ-
lardı. Bağlamalar, utlar, kemanlar adeta cana gelirdi. Sanki onu yesi vardır, gerçeğe dayanır. Umarım gençler türkülerimize daha
oraya koysanız kendiliğinden konuşacak hissine kapılırdınız. fazla değer verir de kültürümüzün ne kadar güzel olduğunun far-
Şimdilerde ise fabrikasyon ürünler çoğalmış durumda. Tabii us- kına varırlar.

NİSAN 2019 Ege Life 79